|
«Το κοριτσάκι άναψε και το τρίτο σπίρτο και μέσα από τη μικρή φωτιά εμφανίστηκε η αγαπημένη της γιαγιά. ‘Γιαγιά, είπε το κοριτσάκι, μπορείς να με πάρεις μαζί σου; Ξέρω ότι μόλις σβήσει το σπίρτο θα χαθείς και εσύ όπως η ζεστή σόμπα, η ψητή χήνα και το τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.’ Τότε η λάμψη από το σπίρτο έγινε ακόμη μεγαλύτερη και η μορφή της γιαγιάς το ίδιο. Πήρε το κοριτσάκι στην αγκαλιά της και πέταξαν μακριά πάνω από τη γη, όπου δεν υπήρχε πείνα, κρύο ή πόνος, ήταν μαζί με το Θεό.
|
O Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν προσεγγίζει μέσα από τη φιγούρα ενός μικρού φτωχού παιδιού το μυστήριο του θανάτου. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα μέσα από τον πόνο και τις σωματικές κακουχίες βρίσκει τελικά την αγάπη στο πρόσωπο της γιαγιάς του και τη λύτρωση. Η συζήτηση σε σχέση με το θέμα του θανάτου αποτελεί αναμφίβολα δύσκολο εγχείρημα. Ωστόσο, η ενθάρρυνση της διατύπωσης ερωτήσεων από την πλευρά του παιδιού σε σχέση με το θάνατο είναι ουσιαστική για την κατανόηση της διαδικασίας του πένθους. Πολύ συχνά τα παιδιά λαμβάνουν μηνύματα ότι δεν πρέπει να συζητάνε για τα αγαπημένα τους πρόσωπα που απεβίωσαν, να μη ρωτάνε και να μην εκφράζουν τα βαθύτερα συναισθήματά τους. Οι ενήλικες μπορεί να δίνουν απαντήσεις μονολεκτικές ή να αποφεύγουν τις συζητήσεις γύρω από το θέμα του θανάτου. Εμπειρίες που σχετίζονται με το θάνατο ενός γονιού ή ακόμη και με την απώλεια ενός κατοικίδιου ενδέχεται να διαταράξουν τη συναισθηματική σταθερότητα του παιδιού. Αρκετά παιδιά βιώνουν φόβο, αισθήματα μοναξιάς, ενώ εκδηλώνουν τάσεις απομόνωσης μετά από έναν θάνατο.
Γονείς, συγγενικά πρόσωπα, δάσκαλοι και ειδικοί πρέπει να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στα ερωτήματα των παιδιών. Η αποφυγή του διαλόγου και της συζήτησης μπορεί να εγείρει επεισόδια κατάθλιψης, χαμηλής αυτοεκτίμησης, ή θυμού και αντιδραστικής συμπεριφοράς. Η ανοιχτή συζήτηση που επιτρέπει την έκφραση των συναισθημάτων, διευκολύνει τη διαδικασία του πένθους και διασφαλίζει τις αξίες του σεβασμού και της ειλικρίνειας.
