|
«Ένα πρωινό, μία πάπια κλωσούσε τα πέντε αυγά της. Ξαφνικά τα τσόφλια άρχισαν να σπάνε και ξεπετάχθηκαν τέσσερα όμορφα παπάκια. Το πέμπτο όμως αυγό δεν είχε καμία ρωγμή. Συνέχισε λοιπόν υπομονετικά να τα κλωσάει. Όταν επιτέλους έσπασε το τσόφλι παρουσιάστηκε ένα παπάκι γκρίζο και διαφορετικό από τα άλλα. Ακόμη και τα αδέρφια του γελούσαν και το φώναζαν ασχημόπαπο. Μια μέρα το παπάκι δεν άντεξε άλλο και αποφάσισε να φύγει μακριά. Συνάντησε στο δρόμο μια παρέα από αγριόπαπιες, αλλά και εκείνες το κορόιδεψαν. Αισθάνθηκε ντροπή και γρήγορα κρύφτηκε από όλους. Έτσι πέρασε πολύς καιρός και μια γλυκιά ανοιξιάτικη μέρα έφτασε σε μία λίμνη που κολυμπούσαν στα νερά της κάποια όμορφα λευκά πουλιά. Πλησίασε με δισταγμό και κοίταξε την εικόνα του στο νερό. Δενήταν πια ένα άσχημο παπάκι. Είχε μεταμορφωθεί σε έναν υπέροχο κύκνο! Οι άλλοι κύκνοι το υποδέχτηκαν με χαρά και έμεινε για πάντα μαζί τους.»
|
Η αλληγορική σημασία του κλασικού αυτού παραμυθιού αγγίζει κάθε παιδί που παρουσιάζει οποιασδήποτε μορφής διαφορετικότητα. Στην περίπτωση των σχολικών επιδόσεων, στο σύνολο των μαθητών μιας τάξης υπάρχουν μαθητές που καταγράφουν χαμηλές επιδόσεις, διαφοροποιούνται και στιγματίζονται. Τα παιδιά με δυσλεξία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες δυσκολεύονται στο να εκπληρώσουν τα μαθητικά τους καθήκοντα και πολλές φορές χαρακτηρίζονται τεμπέλικα, αδιάφορα, αμελή και ανόητα. Η απογοήτευση, ο θυμός και η θλίψη δύναται να χαρακτηρίζει αυτούς τους μαθητές, οι οποίοι παρά τις προσπάθειες που κάνουν συναντούν απροσδόκητες δυσκολίες ιδίως στην ανάγνωση και τη γραφή.
Το 1896 ο άγγλος γιατρός Morgan έγραφε για έναν 14χρονο μαθητή τον Percy F. : “παρά το γεγονός ότι το νοητικό δυναμικό αυτού του αγοριού κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με των συμμαθητών του, όταν διαβάζει φαίνεται άλλα να βλέπει και άλλα να λέει.”
Περισσότερα από εκατό χρόνια έχουν παρέλθει από τότε που θεμελιώθηκε η πρώτη επιστημονική αναφορά περί Δυσλεξίας και οι επιδόσεις του 14χρονου τότε μαθητή θα μπορούσε να αποτελούν και σήμερα ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιού με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία.
Ο όρος Δυσλεξία χρησιμοποιείται για να περιγράψει επίμονες δυσκολίες στην ικανότητα ανάγνωσης και ορθογραφημένης γραφής.
- Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παιδιών με δυσλεξια είναι τα εξής:Στην ανάγνωσή τους, δεν υπάρχει ροή, κομπιάζουν, χάνουν συνήθως τη θέση του σημείου στο οποίο διαβάζουν όταν κάποιος τους διακόψει. Μπορεί να δείχνουν με το δάκτυλο ή με το μολύβι τις λέξεις κατά την αναγνωστική τους προσπάθεια.
- Στις μικρές τάξεις του δημοτικού συνήθως παραλείπουν ή αντιμεταθέτουν γράμματα. Πιο σπάνια μπορεί να καταγραφεί και καθρεφτική γραφή.
- Αν και γνωρίζουν τους κανόνες της ορθογραφίας και της γραμματικής δεν τους εφαρμόζουν αυτόματα όταν γράφουν και προβαίνουν σε λάθη.
- Ο γραπτός λόγος στις εκθέσεις είναι συχνά φτωχός με αρκετές συντακτικές η και σημασιολογικές ελλείψεις.
- Η αντιγραφή για τους μαθητές με δυσλεξία μπορεί να είναι μία ιδιαίτερα χρονοβόρος διαδικασία, καθώς συχνά ελέγχουν το γραπτό τους σε σχέση με το πρωτότυπο και είναι πιθανόν να κάνουν ορθογραφικά λάθη ακόμη και κατά τη διαδικασία της αντιγραφής.
- Στα μαθηματικά, δυσκολεύονται να αποστηθίσουν την προπαίδεια του πολλαπλασιασμού.
- Συνήθως χρησιμοποιούν τα δάκτυλα τους για την επίλυση ακόμη και απλών αριθμητικών πράξεων.
- Δυσκολεύονται να απομνημονεύσουν όρους, τύπους, ονόματα, χρονολογίες, ημερομηνίες στα μαθήματα της Ιστορίας, Γεωγραφίας, Θρησκευτικών.
Στο Δείκτη οι δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση προσεγγίζονται με την πολυαισθητηριακή μέθοδο (συμμετοχή όλων των αισθήσεων – όρασης, ακοής, αφής – στην εμπέδωση των φαινομένων που διδάσκονται). Η ορθογραφία διδάσκεται με εικονογραφήματα, δηλαδή μέσω της μετατροπής της γραπτής γλώσσας σε συμβολική, σε εικόνα, προσφέροντας στο μαθητή τη δυνατότητα να απομνημονεύσει γρήγορα και εύκολα την ορθογραφία των λέξεων χωρίς πολλές επαναλήψεις. Μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια αν βλέπετε ότι το παιδί σας θέλει να ανταποκριθεί στα σχολικά του καθήκοντα αλλά δυσκολεύεται. Η απογοήτευση που βιώνει ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες – δυσλεξία έχει συνέπειες στην αυτοπεποίθησή και γι’ αυτό χρήζει προσοχής από γονείς και εκπαιδευτικούς.
